Ο ΚΙΣΣΟΣ
Η Κιβωτός μου αραγμένη Καράβι τσακισμένο
Στη δεξιά πλευρά του να γέρνει Σε λιόδεντρα ανάμεσα και στάνες Με νυσταγμένα κουδουνίσματα Στην κορυφή του λόφου
Ν' αγναντεύει τη θάλασσα
Οι φίλοι μου όλοι Κισσοί σφιχταγκαλιασμένοι
Μ' ενωμένα τα κλαδιά τους Να γεύονται τους χυμούς
Των γυμνών κορμιών τους Αυτοί την καρδιά μου κλέψανε Την έκαναν δική τους
Τους τη χάρισα Αυτοί στον εφιάλτη μου όρμησαν Χωρίς πυξίδα και χάρτη Σε κινούμενη άμμο Σε έλος φαιοπράσινο
Τα κορμιά τους κολύμπησαν Έξω να με τραβήξουν
Στη ζωή ξανά
“ οι Σειρήνες έχουν ένα όπλο πιο φοβερό
και από το τραγούδι τους: τη Σιωπή τους ”
Κάφκα
Στη Μνήμη των Μεγάλων Απόντων μου
Της Θείας – Μάνας μου
που ήξερε να γράφει μόνο
το μικρό της όνομα,
του Πατέρα μου
που δεν τελείωσε ούτε
το Δημοτικό...
Σας ευχαριστώ Πολυαγαπημένοι μου!